آوا... در گويش شعري.. از چشمه بي‌صدا.. در بافه‌هاي صدا.. كلمه.. حروف به «نظم گام» آواي جاري.. در وزش «باد».. ي.. كه درخت شاهد را برقص خويش.. برده است پلي از آنسو تا اين..؟ .. از اين تا آن؟ شعر بي‌كلمه.. درنمود كلام. حكايت آب.. به روايت كوزه‌ها.. ترجمان زمزمه در كار..، گويشي در ترنم راز پويش. و چنين، پا بر سر خويش است كه مي‌گذارد.. گرچه در واژه‌هايي بر كاغذ.. يا بر باد..