كتاب پيش رو، حاصل پژوهش ميداني نسبتا بلند مدتي است در تاريخ و همچنين شناخت گرافيك كبريت ايراني. پيدايش اين جريان كه بخش مهمي از فرهنگ تصويري ايران در سده‌ اخير را تشكيل مي‌دهد، به واپسين سال‌هاي دوره قاجار باز مي‌گردد كه تقريبا مقارن است با نخستين بارقه‌هاي جدي جريان مدرنيزاسيون در ايران. كبريت كه در نيمه نخست قرن چهاردهم خورشيدي، كالايي مهم و ضروري محسوب مي‌شده، در مدتي نزديك به يك قرن، ويژگي‌هاي بصري متنوعي را به خود مي‌پذيرد. در حالي كه كبريت‌هاي خارجي، به ويژه كبريت‌هاي سوئد، انگلستان، روسيه، هند و ژاپن داراي گرافيك مشخص و قابل توجهي هستند، كبريت ايراني معمولا ساده است، كيفيت چاپ قابل توجهي ندارد و به ندرت تجارب تازه را مي‌پذيرد. علاوه بر اين، بسياري از كبريت‌هاي شناخته شده ايراني، كپي‌هاي فارسي شده‌اي از كبريت‌هاي معروف خارجي هستند. اما گستردگي اين كالاي كوچك در فرهنگ معاصر ما، چنان چشمگير و قابل توجه است كه هنوز ديدن كبريتي با نشان توكلي، ممتاز يا صدقياني خاطرات تاريخي نه چندان دور را در ذهنمان تداعي مي‌كند.