شايد بتوان، در تفسيري يک‌جانبه، کافکا را نويسنده‌اي دانست که انسان را در ميدان روابط اجتماعي' وجودي بيگانه و شکننده توصيف مي‌کند، اما کتاب حاضر تفسير ديگري از اين توصيف ارائه مي‌دهد؛ به اين ترتيب که از نگاه کافکا مي‌پرسد: حکم اخلاقي در قبال چنين وجود شکننده‌اي چيست، جز قبول حق حرمت او؟