تري ايگلتون (1943)، استاد مطالعات فرهنگي، زايش نقد مدرن را در نظام‌هاي خودكامه مي‌جويد. به باور وي، پيكار عليه خودكامگان ازسوي طبقه بورژوازي اروپا، فضاي گفتماني متفاوتي خلق مي‌كند. فضايي كه داوري عقلاني وسنجش روشن‌گرانه را در مصاف با احكام مستبدين قرار مي‌دهد و به برآشفتن توزين مصادر قدرت، به طور اخص در انگلستان، مي‌انجامد. از شاخص‌هاي بنيادين جامعه بورژوازي اوليه، ظهور «طبقه كتاب‌خوان» است كه در آن داوري‌هاي سياسي،اخلاقي، و ادبي زير لواي حكم خرد گرد هم مي‌آيند. همچون هر انديشمند ديگري، در اين تتبع، ايگلتون با مفاهيم خاصي كار مي‌كند. بنيادي‌ترين مفهومي كه وي زيربناي مطالعه‌ي خويش قرار مي‌دهد مفهوم «گستره همگاني» است؛ اين مفهوم نخست توسط يورگن‌ هابرماس، فيلسوف آلماني (1929)، در كتاب خود با عنوان «تطور ساختاري گستره همگاني» كه در سال 1962 به چاپ رسيد به كار گرفته شده است.