وقتي با قدرت دگرگون کننده موسيقي در زندگي انسان ها مواجه مي شوم،آن کلمات مانند صداي ناقوس در ذهنم طنين انداز مي شوند: (نمي توان گفت). در تاثيرگذاري موسيقي چيزي هست که تحليل را به چالش مي کشد. رويکردي فلسفي ،روان شناختي،عصب شناختي يا هر رويکرد عقلاني ديگري. فقط شعر مي تواند بدان نزديک شود. اين که چيزي که اين چنين قدرتمندانه مي تواند ما را تحت‎تاثير قرار دهد اساسا توضيح ناپذير باقي مي ماند. براي برخي مايه تسلي و براي برخي ديگر مايه سرخوردگي است. راستش اين کتاب چندان هم درباره آن (شوستاکوويچ) نيست. درباره آن آهنگساز پيچيده و رنج کشيده و ترس خورده از سانسور و سرکوب نيست که کتاب هاي متعددي دربارش نوشته شده است. اين کتابي است درباره لذت رهايي بخش موسيقي.