ذات شعر با کودکانگی پیوندی ناگسستگی دارد؛ به گونه‌ای که اگر دشواری‌های واژگانی و آرایه‌های مفهومی را از شعر بزرگسال برداریم، جوهره‌ای بر جای می‌ماند که با جان و جهان کودکان، نزدیکی و قرابتی بی‌اندازه دارد.