اين‌كه به سامان بودن هر فعاليت نظري و عملي در گرو پرهيز از شتاب و توجه به آهستگي است، مطلبي است كه هر عاقلي با اندكي تامل و درنگ متوجه مي‌شود، اما شگفت اين‌كه حتي عاقلان نيز در زمانه‌اي كه شتاب، به اصطلاح روح زمانه است، از آن غفلت مي‌ورزند، زيرا در همان بافت و بستر مي‌انديشند و مي‌زيند و مجالي براي نگريستن از برون به زيستگاه خود ندارند. اثر حاضر مي‌كوشد ضمن تشريح گستره‌شتاب در عصر جديد و توضيح علل اين شتاب فزاينده و آثار آن، راهي به آهستگي بيابد.