عقاب شعر بلندی است از پرویز ناتل خانلری. شعر، گفت و گویی است میان یک عقاب و زاغ که طی آن، عقاب از طول عمر زاغ جویا می‌شود، اما هنگامی که از راز زاغ با خبر می‌گردد، عمر کوتاه اما با عزت و سربلندی را به عمر طولانی همراه با ذلت و خواری ترجیح می‌دهد .شعر چنین آغاز می‌شود : "گشت غمناک دل و جان عقاب/ چو از او دور شد ایام شباب/ دید کش دور به انجام رسید/ آفتابش به لب بام رسید/ باید از هستی دل برگیرد/ ره سوی کشور دیگر گیرد/ خواست تا چاره ناچار کند/ دارویی جوید و در کار کند/ صبحگاهی ز پی چاره کار/ گشت بر باد سبک سیر سوار/ گله مه آهنگ چرا داشت به دشت/ ناگه از وحشت پر ولوله گشت.