نمايش‌نامه چشم‌هايت را ببند و به انگلستان فكر كن طنزي سياسي، اجتماعي، اخلاقي و انساني است كه شوخي را دست‌مايه قرار مي‌دهد تا از اين طريق، به جدي‌ترين مسائل بشري، به ويژه در دوران پست‌مدرن بپردازد، دوراني كه در آن سرمايه بر انسان حكومت مي‌كند، اشيا بر اشخاص تسلط يافته‌اند، و ديگر چيز چنداني از بنيان‌هاي اخلاق انساني باقي نمانده است. نمايش‌نامه از تقابلي ترسناك پرده برمي‌دارد: انسان عشق دلار، در قامت كارتل‌هاي هيولاگون و تراست‌هاي غول‌آساي غربي - با آن شگردهاي شريف‌شان(!) - تمام قد در برابر موازين تمدني چند هزار ساله ايستاده است. و صحنه نبرد، اين‌بار، يكي از مراكز اصلي همين تمدن است: لندن. نويسندگان براي به تصوير كشيدن اين تقابل از شيوه‌اي آشنا استفاده كرده‌اند: به جان هم انداختن آدم‌هايي كه دچار سوءتفاهم‌اند، نمايش آشوبي كه لاجرم از دل اين سوءتفاهم‌ها بيرون مي‌آيد و به اوج مي‌رسد، و در نهايت، باطل‌نمايي همه اين‌ها پيش چشم‌هاي حيرت‌زده ما. اما در اين ميان، چيزهايي تغيير مي‌كنند. ارزش‌ها، باور‌ها، نام‌ها و نشان‌ها ديگر هماني نيستند كه پيش از آشوب بودند. چيزهايي براي هميشه از دست رفته‌اند. و بستن چشم‌ها شايد راهي باشد براي آسودن. چشم‌هاي باز موچب رنج است.