در زندگي زخم‌هايي هست كه آدم نمي‌تواند جايش را به كسي نشان دهد! به همين دليل رويش چسب زخم مي‌زند. اساسا شايد درست‌تر اين باشد كه بگوييم در زندگي چسب‌زخم‌هايي هست كه آدم روي زخم‌هاي ناجورش مي‌زند! چسب زخم بر همين اساس شكل گرفت! يعني اصولا در طنز نوشتن، آدم به دوره‌هايي مي‌رسد كه في‌الواقع نرسد بهتر است! مال وقتي است كه يك فقره طنزنويس به زور هم كه شده، بايد اداي فلاسفه يونان را در بياورد و هي سعي كند به مخاطب بگويد از هر جمله بي‌ربطي منظوري داشته و از اين دست اباطيل!