«پيوند خوني» يکي از برجسته‌ترين و تأثيرگذارترين نمايش‌نامه‌هاي نويسنده‌ي اهل آفريقاي جنوبي، آثول فورگارد است؛ اثري که نگاهي عميق به نژادپرستي، هويت، و رابطه‌ي انساني در دوران نظام آپارتايد دارد. اين نمايش‌نامه نخستين بار در سال ???? روي صحنه رفت و به‌سرعت توجه منتقدان را به خود جلب کرد، چون با زباني صميمي و صحنه‌هايي محدود، موضوعي بزرگ و دردناک را روايت مي‌کرد. داستان درباره‌ي دو برادر ناتني است که در شهري کوچک از آفريقاي جنوبي زندگي مي‌کنند: زکريا، مردي سياه‌پوست با ظاهر کاملاً آفريقايي، و موريس، برادري که پوست روشني دارد و مي‌تواند خود را سفيد معرفي کند. اين دو در خانه‌اي محقر زندگي مي‌کنند و تلاش مي‌کنند در جامعه‌اي تقسيم‌شده، جايي براي خود پيدا کنند. موريس گاهي سعي مي‌کند با تظاهر به سفيدپوست بودن، شغلي بهتر يا امنيت بيشتري به دست آورد، درحالي‌که زکريا در فقر و تبعيض گرفتار مانده است. با پيشرفت داستان، شکاف ميان آن‌ها - که نمادي از شکاف نژادي در کل جامعه است - عميق‌تر مي‌شود. بازي نمادين و روان‌شناسانه‌اي که ميان دو برادر شکل مي‌گيرد، به‌تدريج از کنترل خارج مي‌شود و به نقطه‌اي دردناک و تکان‌دهنده مي‌رسد. فورگارد در اين نمايش‌نامه با استفاده از گفت‌وگوهاي پرکشش و فضاهاي بسته، موفق مي‌شود مفاهيم پيچيده‌اي چون شرم، هويت، قدرت و انسانيت را در قالب رابطه‌اي خانوادگي به تصوير بکشد. «پيوند خوني» از مهم‌ترين آثار ضدآپارتايد به ‌شمار مي‌رود و هنوز هم در تئاترهاي جهان اجرا مي‌شود. اين نمايش‌نامه نه‌تنها درباره‌ي تبعيض نژادي، بلکه درباره‌ي ريشه‌هاي مشترک انسان‌ها و جست‌وجوي معنا در جهاني ناعادلانه است -داستاني انساني، صادقانه و به‌يادماندني.