گاهي بايد گذشت از احساسي تازه جوانه زده، از هزاران روياي دخترانه، تنها به عشق خواهر بودن. بايد گذشت از آرزويي تا شايد برآورده كني آرزوهاي كوچك برادري را كه در نظرت بزرگ‌تر از روياي توست يا به تحقق برساني آرزوهاي مادري رنج كشيده را تا به آرامش برساني پدري درمانده را. گاهي بايد تمام دخترانه‌هايت را بگذاري و بروي. پيله تنهايي از دختري مي‌گه كه در اوج فقر و نياز روزگار مي‌گذرونه؛ دختري كه تنها آرزوش كمك به خانوادشه. دختري كه بايد يك تلنگر پوست‌اندازي مي‌كنه و پا در مسيري تازه مي‌ذاره و تصميمي بزرگ مي‌گيره. درست يا غلط، اون براي نجات خانواده‌اش در راهي پا مي‌ذاره كه جز تاريكي و تنهايي حاصلي براش نداره. تقديري كه اونو پيله‌اي از تنهايي و انزوا فرو مي‌بره. اما...بالاخره مي‌رسه دستي كه اين پيله رو باز كنه و به او دو بال براي پروانه شدن بده، فرصتي براي پرواز، فرصتي براي عاشق شدن و زندگي كردن.