تييري ساندر، با اين اثر، برنده جايزه گنکور يييي شد. ساندر روايت‌گر عشق در بحبوحه جنگ است. او روان انسان‌ها را زير بمب و موشک و خمپاره روايت مي‌کند و رنج هاي عميق انساني را در دل داستاني بيان مي‌کند که بياني شيوا و رسا و البته فاخر و ادبي دارد. ساندر به دهه‌هاي دور تعلق دارد، ولي انگار ضمير انسان‌هاي زنده امروز را مي‌کاود. به نظر مي‌رسيد خيلي از ما، بر‌خلاف ميل باطني‌مان، از جنگ جان به در برده بوديم. از خود مي‌پرسيديم چرا نمرده ايم، وقتي شاهد مرگ آن همه همرزم در اطراف خود هستيم. ديگر از چيزي حيرت نمي‌کرديم. انگار مسخ شده بوديم. زندگي… مرگ… ديگر در پي يافتن مفهومي منطقي در اين کلمات نبودم.