مبارک يا بداختر، بخواهيم يا نه، اکنون پرسشي هولناک پيش روي‌مان است: چه شد که انسان ويران شد؟ عشق، اضطراب، اغواگري، خودستايي، تظاهر، گستاخي، بي تفاوتي، سرخوشي، بردباري، اشتياق يا خواست خدايي قادر، هر چه بود، انسان به طرز هولناکي ويران شد. شخصيت هاي نمايشنامه‌ي پس از مهماني نيز چنين‌اند. فرقي نمي‌کند پنجره هاي عمارت ديويد اسکات-فالر را باز کنيم يا کتاب هاي کتابخانه‌ي عمومي لندن را، در هر حال، انسان هايي را مي بينيم که همواره در حال ويران شدن‌اند. با اين همه، هراسي ديگر نيز مسبب نگراني است: «او که مي‌داند کيست، حرمت پرسش را از بين برده است.» و بايد اقرار کرد که نابودي انسان از خوف‌انگيز ترين پديده هاي قرن بيستم است