در کتاب «پسر نامرئي» با برايان آشنا مي شويد. پسري که هيچ کس به او توجهي ندارد و به هيچ مهماني يا گروهي دعوت نمي شود. تا اين که يک دانش آموز جديد از راه مي رسد. روزي که جاستين به کلاس آن ها آمد، برايان اولين کسي بود که با لبخندش خوش آمدگويي خود را به او نشان داد. وقتي برايان و جاستين در يک گروه قرار گرفتند تا روي يک تکليف مشترک کار کنند، برايان راهي براي نشان دادن استعداد و توانايي خود پيدا کرد. اين داستان لطيف نشان مي دهد که چطور رفتارهاي کوچک محبت آميز، مي تواند به يک کودک آرام و گوشه گير کمک کند تا از انزوا خارج شده و فرصت رشد و شکوفايي بيابد.