كتاب حاضر كه با مجادله‌اي درباره‌ي مسئله‌ي معنا ميان آليس و هامپتي دامپتي در داستان لوييز كرول آغاز مي‌شود، به استدلال‌هايي مي‌پردازد كه پساساختار گرايان به مدد آن‌ها نظريه‌هاي سنتي درباره‌ي زبان و فرهنگ را به چالش مي‌كشند. كاترين بلزي در كنار بحث در مورد چهر‌هاي شناخته شده‌اي همچون بارات، فوكر، لكان، كريستوا، ليوتار و ژيژك مثال‌هاي مناسبي از ادبيات، هنر ، فيلم و فرهنگ عامه را با شكسپير و توني موريسن تركيب مي‌كند تا تبييني پساساختار گرايانه از معناي انسان بودن ارائه دهد.