شب بي‌پايان تأملي است در باب نسبت‌هاي نظري و تاريخي ميان روا‌نكاوي و سينما. هريك از مقالات اين كتاب كه بر تاريخ موازي اين دو حوزه تمركز مي‌كنند، به ارزيابي شباهت‌ها وتفاوت‌هاي «سينماي مبتني بر نماكاوي» و كردار روانكاوانه مي‌پردازند و مخاطرات مقايسه‌ سازوكار روانكاوي و سالن‌هاي تاريك سينما را نشان مي‌دهند. در اين ميان، به رغم مخالفت‌هايي كه فرويد با سينما داشت، پرسش شب بي‌پايان اين است كه چگونه مي‌توان ميان «سوژه‌هاي خط خورده روان‌كاوي» و «چشمان تيغ‌خورده سينما» پيوندي برقرار كرد.