کتاب «پري دريايي» نوشته‌ي طنزپرداز روس، آرکادي آورچنکو، اثري کوتاه و خيال‌انگيز است که مرز ميان واقعيت و رؤيا را درهم مي‌شکند. آورچنکو، که در آغاز قرن بيستم يکي از چهره‌هاي برجسته‌ي طنز اجتماعي روسيه بود، در اين داستان، نگاه طناز و منتقد خود را با لحني شاعرانه و استعاري در هم مي‌آميزد تا از انسان و تمناي جاودانه‌اش براي فرار از روزمرگي سخن بگويد. «پري دريايي» در ظاهر، روايتي ساده دارد؛ داستان مردي که در سواحل خيال و واقعيت، با موجودي اسرارآميز روبه‌رو مي‌شود -پري‌اي از دل دريا، زيبا، دست‌نيافتني و وسوسه‌برانگيز. اما در پسِ اين ديدار، نويسنده پرسشي عميق‌تر طرح مي‌کند: آيا انسان مي‌تواند با رؤياي خويش زندگي کند؟ يا سرانجام مجبور است ميان آرزو و واقعيت يکي را انتخاب کند؟ در اين اثر، پري دريايي ديگر تنها موجودي اسطوره‌اي نيست، بلکه تصويري از ميل‌هاي سرکوب‌شده‌ي انسان، از آزاديِ ازدست‌رفته و رؤيايي است که با هجوم منطق و نظم اجتماعي رنگ مي‌بازد. طنز آورچنکو در اين داستان، نرم و تلخ است؛ لبخندي که در پايان، در دل خواننده به آه بدل مي‌شود. نثر او روان و موج‌دار است، همچون آب، و از گفت‌وگوهاي ساده‌ي روزمره به‌ناگاه به تأملي فلسفي مي‌رسد. به‌ظاهر، نويسنده از پري سخن مي‌گويد، اما در حقيقت از خودِ انسان حرف مي‌زند؛ از ما که در ميان امواج زندگي، همواره به‌دنبال چيزي مي‌گرديم که شايد هرگز وجود نداشته باشد. «پري دريايي» داستاني است از خيال و واقعيت، عشق و تنهايي، طنز و غم؛ و در نهايت، درباره‌ي دلِ انساني که حتي در خنده نيز غمگين است