جستار اروين پانوفسكي درباره‌ي پرسپكتيو يكي از مشهورترين پژوهش‌هاي بينارشته‌اي در تاريخ هنر محسوب مي‌شود، جستاري كه با كنار هم گذاشتن حقايقي درباره‌ي فيزيولوژي و روان‌شناسي حس بينايي،اصول علم هندسه و فيزيك نور و همچنين نگرش‌هاي فلسفي و ديني به واقعيت، به مطالعه‌ي تاريخي درباره‌ي يكي از شيوه‌هاي رايج در بازنمايي در هنرهاي تجسمي مي‌پردازد و بي ترديد هيچ متني در تاريخ هنر به اندازه‌ي اين جستار مورد ارجاع متون رشته‌هاي پژوهشي ديگر قرار نگرفته است. اين اثر علاوه بر بلندپروازي‌هاي نظري، گستره‌ي تاريخي وسيعي را نيز پوشش مي‌دهد - از يونان باستان تا هنر مدرن - و در پي‌نوشت‌هايي عالمانه، تقريبا تمام متن‌هاي پيشامدرن در باب پرسپكتيو را به خواننده معرفي و به دقت موشكافي مي‌كند. راز ماندگاري اين اثر - علي رغم نقدهاي جدي مطرح شده عليه آن - همان چيزي است كه از هر پژوهش تاريخي اصيل انتظار مي‌رود: بيگانه ساختن آن‌چه برايمان آشنا و بديهي مي‌نمايد.