نشسته بر پروانه‌هاي روسري‌ات. غبار خستگي سرزمين مادري‌ات. به فكر خودكشي انداخته است بندر را. مهي كه ريخته بر شيوه‌هاي دلبري‌ات. كدام نفتكش از خواب ديشب تو گذشت. كه شعله مي‌چكد از چين دامن زري‌ات. و ناله‌ي ملوان‌هاي خسته را پيچيد. شب خليج، به رقص سياه بندري‌ات. چگونه باز برقصي به روي اسكله‌ها. و لنج گيج شود از نگاه سرسري‌ات...