شايد در نتيجه دشواري‌ها به خوبي آموخته باشيم آن قدر كه فكر مي‌كرديم، اختياردار زندگي‌مان نيستيم؛ به ويژه اگر از آن اشخاصي بوده‌ايم كه با وجود انجام همه‌ كارهاي «درست» باز هم زندگي‌مان جلوي چشم‌مان فرو پاشيده است. چه مي‌شود اگر ياد بگيريم با «نمي‌دانم» آسوده باشيم و اين امكان را غنيمت بشماريم كه آينده سرشار از رمز و راز، شور و شوق و فرصت‌هاي بي‌شمار است؟ چه مي‌شود اگر كشف كنيم الگويي نو مي‌تواند رضايت‌بخش‌تر از الگوي آشناي ما باشد؟ عاشقانه همراه با «من نمي‌دانم» زندگي كردن، هنري است كه همه ما مي‌توانيم در آن مهارت بيابيم و كتاب «هنر نامطمئن بودن» راهنماي بسيار مناسبي در اين زمينه است.