سقراط، ((از شاگردانش مي‌خواست هر بامداد در آينه بنگرند تا خويشتن را بشناسند.)) بن‌مايه‌ي آينه، آن روي سكه‌ي خودشناسي را آشكار مي‌كند، زيرا خودبيني پيامدهاي ناگواري به بار مي‌آورد و خطاي نارسيس ( نماد خودشيفتگي)، درست همين است. آن كه شيفته‌ي زيبايي خود، مغرورانه بر تصوير آينگي خود خم مي‌شود، فقط خودش را مي‌بيند و قادر نيست هيچ خط و ربطي بين خود و واقعيت پيدا كند. فقط خويشتن را شناختن، به معناي زنداني تصوير خود ماندن است.