يونگ در اين كتاب از انديشه‌هايي با ما سخن مي‌گويد كه به گفته‌ي خود، ساليان سال به‌خاطر فضاي مادي‌گراي آن روزگار و بيم از طردشدن توسط جامعه‌ي علم‌زده در ابراز آن‌ها ترديد داشته اما سرانجام در كتاب حاضر كه در سال‌هاي آخر عمرش نگاشته است تصميم مي‌گيرد با ما از اين انديشه‌ها كه به اصل شگفت‌آور "هم‌زماني" ختم مي‌شوند سخن بگويد. به باور يونگ، "هم‌زماني" يك اصل بنيادين و فراگير است كه پديده‌هاي فراطبيعي را فقط با آن مي‌توان تبيين كرد؛ اصلي كه مفاهيم مكان و زمان را كه پيش فرض و سنگ بناي اصل عليت هستند به چالش مي‌كشد و محدوده‌ي ناخودآگاه را از ناخودآگاه جمعي بشر فراتر مي‌برد و آن را به كل جهان طبيعت گسترش مي‌دهد