شريل سندبرگ بعد از مواجهه با مرگ ناگهاني شوهرش احساس مي‌كرد كه ديگر هرگز خودش و بچه‌هايش طعم واقعي لذت و شادي را نخواهند چشيد. او درباره آن روزها مي‌نويسد: «تهي بودم؛ پوچي بي‌انتهايي كه قلب و سينه‌ام را پر كرده بود و قدرت تفكر و حتي نفس كشيدن را از من گرفته بود.» دوستش، آدام گرانت، استاد رشته روا‌نشناسي دانشگاه وارتون، به او گفت: «بعد از تجربه يك حادثه كشنده و دردناك، مي‌توان با برداشتن قدم‌هايي متمركز، دوباره به زندگي بازگشت. ما با ظرفيتي از قبل تعيين ‌شده و بازگشت‌ناپذير متولد نشده‌ايم. بازگشت‌پذيري نوعي ماهيچه است كه هر كسي مي‌تواند آن را قوي و قوي‌تر كند.»