مارک منسن برخلاف کتاب هنر ظريف اهميت ندادن که در آن به اضطراب هميشگي حاکم بر زندگي انسان مدرن پرداخته است، در همه چيز به فنا رفته، توجه خود را از نقايص اجتناب‌ناپذير درون هر فرد، به فجايع بي‌پايان دنياي اطرافمان معطوف مي‌کند. او با استفاده از درياي پژوهش‌هاي روان‌شناختي درباره اين موضوعات و نيز با به کارگيري خرد لايتناهي فيلسوفاني همچون افلاطون، نيچه و تام ويت، مذهب و سياست را تشريح مي‌کند و به بررسي شباهت‌هايي که به يکديگر پيدا کرده‌اند مي‌پردازد. او با نگاهي متفاوت به روابط ما با پول، سرگرمي و اينترنت مي‌نگرد و اين‌که چطور افراط در يک چيز خوب مي‌تواند تبديل به سوهان روح شود. او آشکارا تعاريف ما از ايمان، خوشبختي آزادي و حتي اميد را به چالش مي‌کشد.