ميگل بيستگي كه چون ياسپرس مل و نظر متفكر را جدا ا هم نمي‌داند، ريشه‌هاي اعمال هايدگر را در افكار او مي‌جويد. آنچه ستايش اغلب خوانندگان و منتقدان غري را نسبت به اين كتاب برانگيخته، توفيق نويسنده در بازخواني فشرده و در عين حال گام به گام و صبورانه دو دوره فكري هايدگر است. احاطه نويسنده بر آرا و آثار هايدگر، قلم شيوا و دردمندانه، و بي‌طرفي و انصاف او شايد از جمله عوامل ديگر اين توفيق باشد.