هدف اصلي اين کتاب پژوهشي فلسفي در باب استعلا و طرح امكان ‏ذاتي آن؛ يعني پاسخ به اين پرسش است كه آيا اساساً استعلا، در معناي مواجهه با وجود في‌نفسه، براي آدمي امكان‏‌پذير است يا نه. طرح مسئله استعلا در واقع تلاش براي رسيدن به فهم جديدي از هستي، آدمي، ادراک، نسبت آدمي با عالَم، و معنا و مفهوم حقيقت است، فهمي كه متمايز از آن نحوه تلقي و دركي است كه در سنت مابعدالطبيعه ديده مي‌‏شود. ازآنجا كه در زمان ما‏‏ -‏‏اگر نگوييم در سرتاسر تاريخ تفكر غرب‏- هيچ متفكري به اندازه هايدگر مسئله استعلا را به نحو بنيادين و ريشه‌‏اي مطرح نساخته است، لذا پژوهش ما در باب استعلا و امكان‏ ذاتي آن در چارچوب تفكر هايدگر صورت خواهد گرفت. هايدگر از طريق شرح نقد عقل محض و فلسفه استعلايي کانت مي‌کوشد امکان استعلا، يعني مواجهه انسان با وجود را در افق زمان نشان دهد. آيا تفسير هايدگر از نقد عقل محض شرح و تفصيلي از اين كتاب است و يا بايد آن را به منزله تحميل ايده و طرح اصلي خودِ هايدگر به فلسفه استعلايي كانت دانسته اين کتاب مي‌کوشد ضمن پاسخ‌گويي به پرسش از ارزش و اعتبار تفسير هايدگر از كانت، به شرح مبسوطي از تفسير وجودشناختي هايدگر از کانت بپردازد، تفسيري که اگر پذيرفته شود، اکثر تفسيرهاي رايج معرفت‌شناختي از کانت چيزي بيش از يک کاريکاتور از اين فلسفه نخواهد بود.