هنگامي كه كسي مي‌پرسد فلسفه به چه كار مي‌آيد؛ پاسخ بايد ستيزه‌جويانه باشد؛ چرا كه پرسش كنايه‌آميز و نيش‌دار است. فلسفه نه به دولت خدمت مي‌كند و نه به كليسا:؛ كه هر دو دغدغه‌هاغي ديگري دارند. فلسفه به خدمت هيچ قوه‌ي مستقري در نمي‌آيد. كار فلسفه ناراحت كردن است. فلسفه‌اي كه هيچكس را ناراحت نكند و با هيچكس ضديت نورزد فلسفه نيست. كار فلسفه آزردن حماقت است؛ فلسفه حماقت را به چيز شرم‌آور تبديل مي‌كند. فلسفه كاربردي ندارد جز افشا كردن پستي‌هاي انديشه در تمامي اشكال. آيا جز فلسفه رشته‌اي هست كه به نقد تمامي رازآميزگري‌ها؛ هر خاستگاه و هدفي كه داشته باشند؛ همت گمارد؟