«دكتر مورفي» در اين كتاب اين عقيده را مطرح مي‌كند كه ”شخصيت هركس براساس طرز تفكر و نحوة تخيل او شكل مي‌گيرد“ از اين رو براي نيروي انديشه، به ويژه تفكر مثبت نقش مهمي قائل مي‌شود. او فكر را عنصري زنده و خلاق مي‌شمارد و در اين باره چنين استدلال مي‌كند كه اگر ما ضمير باطن خود را از حقايق جاوداني يعني اميد و آرزو و تندرستي و غيره اشباع كنيم، نتيجة آن را به صورت عيني شاهد و ناظر خواهيم بود. وي معتقد است آنچه ما در طلب آن هستيم به شكل ايده‌ و خيال در ذهنمان نقش مي‌بندد، حال اگر بتوانيم آنها را به صورت اعتقاداتي راسخ وارد ذهنيت خود نماييم، تحقق آنها را به چشم خواهيم ديد.