ديوارنگاره‌هاي سغدي، فارغ از درون‌مايه و اثر پذيري‌هاي جزئي،‌ بخشي از گستره نقاشي ايراني به‌شمار مي‌آيد. اين مجموعه ديوارنگاره از نظر شمار و فراواني ديوارنگاري، درون‌مايه و اندازه آن‌ها در قلمرو فرهنگي - هنري ايران پيش از اسلام از اهميت بسزايي برخوردار است؛ به گونه‌اي كه براي هنر و تمدن ايراني از اين نظر تنها با اهميت پمپئي براي هنر و تمدن روم باستان سنجيدني است. اين ديوارنگاره‌هاي بهترين گواه تاريخي بر آن هستند كه مجموعه داستان‌هاي شاهنامه سال‌ها پيش‌تر از آن كه در قالب كتابي به نام شاهنامه گرد هم آيند در جامعه ايراني رواج داشته است.