بورديو در اين كتاب، كه آن را عصاره‌ي فعاليت علمي خود مي‌داند، گزارشي از بنيادي‌ترين نظريه پردازي‌هاي خود را عرضه مي‌كند. نويسنده مي‌كوشد به اين سوال كه نظام اداري، نظام حقوقي، نظام آموزشي... چگونه ساختار‌هاي مطلوب دولت را بازتوليد مي‌كنند، پاسخ دهد. به عقيده او «باور رايج» كه نقطه مقابل تحليل علمي است، باعث به رسميت شناخته شدن رشته‌اي از امور به عنوان امور عام، عقلاني و طبيعي مي‌شود. بر همين مبنا، او عاملان اجتماعي را سوژه‌هاي آگاه آزاد نمي‌داند و براي علم شناخت اجتماع، دليل متكي به عمل را از عمل متكي به دليل برتر مي‌نشاند.