بيشتر داستان‌هاي اين كتاب، همچون ديگر آثار نويسنده آن، حال و هوايي «قاجاري» دارند و فضاي آن دوران را بازسازي مي‌كنند، اما چون ژرف‌تر نگريسته شود تصويري از حيات فردي و مناسبات اجتماعي آدم‌ها به چشم مي‌خورد كه منحصر به اين دوران نيست. قصه‌ها گر چه در ظاهر از سياست و تاريخ متاثرند، در تمهيدي هستند براي مطرح كردن دغدغه‌هاي اصلي بشري. در فضايي اغلب تيره، شخصيت‌‌هايي غبارگون در حركتند كه در متن اين تيرگي عمق وجودي خود را آشكارا نمايان مي‌كنند. قهرمانان داستان‌ها فقط اشراف و شاهزادگان قاجاري نيستند، قشرهاي ديگر نيز حضور دارند و حكايت آنچه در دو سه دوره تاريخي بر آنان مي‌رفته هاله پيرامون اين دوره‌ها را كنار مي‌زند. گويي تصوير اشرافيت رو به انقراض از ديد روان‌شناسي تاريخي و چهره طبقه متوسط از نگاه روانكاوي فردي ترسيم شده است.