اين رمان كوتاه، ساده و بي‌رحم يك رمان بزرگ است، باچارچوب افسونگرش و خوشبختي آرام شخصيت‌ها،زماني طولاني تراژدي را كه در حال باروري است، پنهان مي‌كند و فراتر از قصه، تمامي مشكل بيان احساس پدر‌بودن است، درست يا غلط (حقيقت و درستي كجاست؟) كه هانري تروايا شكوهمندانه آن را با پيامدهاي بسيار جنون‌آميز بيان مي‌كند. هانري ترويا يك استاد به تمام معنا در خلق‌كردن شخصيت‌هاي دوست‌داشتني ا‌ست، شخصيت‌هايي بسيار ساده اما تأثير‌گذار آن‌چنان كه انگاري اين شخصيت‌ها سال‌هاست با ما زندگي كرده‌اند. به قولِ دانته در كمدي الهي نان غربت تلخ ‌است. تروايا تلخي‌اش را به بهترين وجهي در قالب داستاني پر‌فراز‌و‌نشيب بيان مي‌كند و به ما مي‌آموزد كه غربت در نزديكي ماست، حتي مي‌توانم به جرئت بگويم كه غربت واقعي در رفتار و كردار ماست. سعي كنيم از نردبان ديگري بالا نرويم چرا كه پايين‌ آمدن از آن به قيمت از دست‌دادن عزيزترين چيز‌هاي‌مان تمام مي‌شود. آري نان غربت بسيار تلخ است.