در متن ميان دو آتش از هيچ نشانه دستوري استفاده نشده است و افزون بر اين، نويسنده نحو گزاره‌ها را به هم زده و ترتيب كلمات را به عمد رعايت نكرده است. اين آشفتگي به فرم يا برونه متن محدود نمي‌شود. متن، افزون بر اين كه ساختاري شبيه مسابقات كشتي يا مشت‌زني دارد و از اصطلاحات اين رشته‌ها در نامگذاري‌ها استفاده كرده، از نظر بافت مضموني نيز مغشوش به نظر مي‌رسد و از منطق خاص خود و متوني از اين دست پيروي مي‌كند كه بر آن است گرانيگاه و كانون چنين آثاري نبايد يك جاي واحد باشد، هر گوشه‌اي از آن ساز خودش را مي‌زند تا چه بسا در نهايت، آشفتگي انسان معاصر و جهان ديوانه‌خو و آدم‌هايش را بازگو كند.