در کتاب حاضر، تشريح مي‌شود که در هنرهاي نمايشي همچون سينما و تلويزيون، بيش از هر شکل هنري ديگر آدم‌ها آنچه را در ضمير دارند به‌صورت صريح بيان نمي‌کنند. البته آنچه به بيان درمي‌آيد هم هميشه دروغ نيست، هميشه سخن بيهوده و يا انکار حقيقت نيست. گاه شخصيت‌ها فکر مي‌کنند که حقيقت را مي‌گويند، گاه حقيقت را نمي‌دانند. گاه آن‌ها با بيان حقايق راحت نيستند. در درام‌هاي بزرگ کلمات بزرگ هستند و حقايق در پشت کلمات پنهان. آنچه هست متن است و زيرمتن. اين دو يکي نيستند و قرار نيست يکي هم باشند.