رويکرد نمايشنامه‌نويسان به آثار مهم ادبيات داستاني همواره اين فرصت مغتنم را فراهم آورده است تا از يک سو مخاطبان بار ديگر با اين آثار بزرگ رو در رو شوند و از سوي ديگر ــ در چرخش ادبيات به نمايش ــ ظرفيت‌هاي نمايشي اين آثار عيان شود. نمايشنامه‌ي مضحکه‌نامه‌ي دُن‌کيشوت لامانچايي را خوانش يا «بازخواني» نام نهاده‌ايم، ازآن‌روي که اين نمايشنامه اقتباس صِرف از رمان جاودان «سروانتس» نيست، بلکه نگرشي است از زاويه‌اي ديگر به آن رمان. در اين بازخواني، با حذف قهرمان اصلي رمان، اين امکان فراهم آمده است که کل داستان رمان به‌صورت بازي گروهي براي گروه ديگر درآيد. اينجا ديگر تعريف ساده‌ي داستان رمان «سروانتس» به‌صورت نمايش براي مخاطبان مدنظر نبوده، بلکه تلاش شده است تا اثر در تعريفي نمايشي در برابر ديدگان مخاطب قرار گيرد.