بسياري از ما از شكست متنفريم و در زندگي‌مان بسيار تلاش مي‌كنيم تا شكست نخوريم. اغلب اوقات هم وقتي ديگران شكست مي‌خورند، آن‌ها را مقصر مي‌شماريم و از آن‌ها دوري مي‌كنيم تا شكست آن‌ها به ما آسيبي نزند. افراد بسياري از شكست، بيش از هر چيزي هراس دارند. اين‌ها غرايز عميقي هستند كه با طبيعت ما گره خورده‌اند. اما ما هم با طرز فكر خودمان درباره شكست خوردن به آن‌ها دامن مي‌زنيم. ما فكر مي‌كنيم كه شكست به اين دليل اتفاق مي‌افتد كه كسي جايي يك كار اشتباهي انجام داده است. در واقع اغلب اوقات، شكست نتيجه انجام كاري درست است. همان كاري كه كسي تا به حال انجامش نداده و شما براي اولين ‌بار مي‌خواهيد آن را امتحان كنيد. پس اگر شكست خورديد، فقط نشانه اين است كه حداقل سعي‌تان را كرده‌ايد. با نگاه به زندگي انسان‌هاي موفق، مي‌بينيم كه زندگي همه آن‌ها بر پايه شكست بنا شده است. اگر شكست را به ‌درستي بپذيريم و با آن كنار بياييم، آن‌وقت شكست ممكن است بهترين رويدادي باشد كه براي ما اتفاق افتاده است در صورتي كه اكثر افراد، شكست را بدترين اتفاق مي‌دانند. ـ شكست، تنها راهي است كه يك شركت مي‌تواند رشد كند. ـ شكست، عنصر مهم كارآفرين موفق محسوب مي‌شود. ـ شكست، راه سريع ياد گرفتن نيست بلكه تنها راه يادگيري است...