اگر روزي بيدار شويم و بفهميم كه هيچ به ياد نمي‌آوريم، چه مي‌كنيم؟ نه خود را بشناسيم، نه اطرافيان؛ نه مكان را بشناسيم، نه سرزميني كه در آن به سر مي‌بريم؛ حتي زبان‌مان را به ياد نياوريم، نتوانيم حرف بزنيم. در آن صورت، با فراموشي، با فقدان، چه مي‌كنيم؟ هويت‌مان چه مي‌شود؟ زبان‌مان چه مي‌شود؟ از كجا به هستي خود معنا مي‌بخشيم؟ به ارتباط، به فرهنگ، به ماهيت چه‌گونه مي‌رسيم؟