«غصه نخور، شاد باش. تا دنيا بهت بخنده.» حتما بارها از شنيدن اين حرف‌ها کلافه شده‌ايد. هر وقت دمغ بوده‌ايد خانواده يا دوستان تلاش کرده‌اند به زور شما را سر حال بياورند. برايتان مهماني گرفته‌اند و بساط عيش فراهم کرده‌اند يا برنامه سفر ريخته‌اند، شايد هم پيشنهاد داده‌اند برويد پيش روانشناس و دارو مصرف کنيد. در اين مواقع، حتما حس کرده‌ايد که همه به چشم بيمار نگاهتان مي‌کنند. حس مي‌کنيد زير اين همه فشار براي سرخوش بودن داريد له مي‌شويد. اما در برابر سختي‌هاي هر روزه زندگي يا شوربختي‌هاي گهگاهي مجبور نيستيم غرق نوميدي شويم يا اميدهاي واهي به خودمان بدهيم. راه ديگري هم هست: به جنبه‌هاي ماليخوليايي وجودمان توجه کنيم. ماليخوليا نه افسردگي است و نه زيادي سرخوش بودن، و در عين حال هم نوعي تجربه احساسي است و هم نوعي شيوه تفکر. اين کتاب به ما مي‌گويد که مي‌شود هم اندوهگين بود و هم از خوشي‌هاي کوچک زندگي لذت برد.