سينماي بونوئل ادراک پذير است و زنده و پويا دورنمايي از جهان است، اما فراتر از آن هويت مستقل و شکوهمندي دارد که مخاطب آن را باور مي کند. اين هويت پويا و متعين است و به قول اُکتاويو پاز کالبدي مادي است که در آن واژه "وهم" واژه اي است که در زهدان خود" آرزو“ و ”شعر “ را نيز پرورده است و با واقعيت محض مصاف مي کند. اين کتاب به دوره مهمي از سينماي لوئيس بونوئل مي پردازد و برشي از تاريخ سينماست. فراموش شدگان با حمايت اکتاويو پاز به جشنواره کن 1951 ارائه مي شود و در نتيجه دوستي عميقي بين فيلمساز و شاعر شکل مي گيرد و اين دوستي مشترک سينما و ادبيات تا پايان عمر آنها حفظ مي شود.