شعر ژاپني همان كاري را مي‌كند كه شعر در جاهاي ديگر مي‌كند، تجربه را فشرده مي‌كند و تعالي مي‌بخشد. اين مطلب نيز درست است كه شعر ژاپني عملا و منحصرا بر اين كاركرد تمركز مي‌كند. مي‌توان ادعا كرد كه شعر ژاپني ناب‌تر و ذاتا شاعرانه‌تر است. به يقين مي‌توان گفت ملاحظات غير شاعرانه كم‌تر در آن دخيل است. چه دنيايي است، دنياي ما از ميان اشك‌ها در آن گام مي‌نهيم پيش از آن‌كه ناوگان حرمان‌هايش را بشناسيم.