عوام اهمیت مدرسه کارن را با ادوارد چهارم مربوط می‌دانند، که تاریخ اشتیاق او به آموزش را به دوک سامرست مرتبط می‌داند. اما کارن ترجیح می‌دهد حسن شهرت این پادشاه را ناشی از سیاست‌های مشاورانش بداند که از اعتبار مدارس بزرگشان قدرت می‌گرفتند، مثل پادشاهان سلسله تئودور که تقدیرشان بهشت الهی بود.