در كتاب قانون پنجاهم، رابرت گرين، با ديدگاه موشكافانه خود، از دل رنج و سياهي‌هاي زندگي كورتيس در محله فقيرنشين ساوتسايد كوئينز، قوانيني طلايي كشف مي‌كند؛ قوانيني كه گاه با اصول زندگي فرمانروا ناپلئون بناپارت، فردريك داگلاس نويسنده، جو لوئيس بوكسور و روبين كارتر حقوقدان مشابه‌اند. رابرت گرين در اين كتاب تلاش مي‌كند اسطوره‌اي معاصر (فيفتي سنت) را به مخاطب خود معرفي كند و به وي يادآوري نمايد كه همواره از دل سختي‌ها مي‌توان راهي تازه به بيرون يافت؛ مسيري كه گاه خود الگويي براي ديگران خواهد شد. او معتقد است زندگي ريتم و گام خاصي دارد؛ جرياني بي‌پايان از تغييرات كه مي‌تواند تند يا كند باشد؛ اما نخستين و مهم‌ترين گام اين است كه از كنترل مستقيم موقعيت‌ها دست بكشيد؛ يعني، لحظات تغيير و پر از هرج ‌و مرج زندگي رابدون ترس پذيرا باشيد و چشم انگيزه و موقعيت به آن نگاه كنيد. از روش اجرايي گذشته دست بكشيد و استراتژي‌هايتان را با حال هميشه جاري منطبق كنيد. او شما را دعوت مي‌كند كه همچون آب از كنار موانع يا از روي آن‌ها عبور كنيد و هميشه از صخره‌ها رد شويد! اين دقيقا همان ايده‌اي است كه در محله ساوتسايد كوئينز جريان دارد...