بازخواني عرصه‌هاي گسترده‌ي مطالعات فيلم بر اساس آموزه‌هاي ديني، زمينه را براي رشد جريان‌هاي فيلم‌سازي هم‌سو با فرهنگ ما فراهم مي‌كند. يكي از اين عرصه‌ها، نظريه‌ي فيلم است. در واقع، سخن گفتن از نظريه‌ي ديني فيلم به معناي مواجهه نظري با حوزه‌هاي مختلف نظريه‌ي فيلم بر اساس مباني حكمي اسلامي و بررسي پيامدهاي نظري آن است؛ چيزي كه در عرصه‌ي مطالعاتي فلسفه فيلم از آن بحث مي‌شود. اگر چه نظريه‌ي فيلم اكنون تحولات بسياري را از سر گذرانده است، با اين حال يكي از مباحثي كه بايد درباره‌ي آن موضع نظري گرفت فيلم و واقعيت است. در اين نوشته، نظريه‌هاي واقع‌گرايي فيلم از جنبه مبادي فلسفي آن‌ها بررسي انتقادي شده‌اند. بحث كانوني اين بررسي نسبت فيلم با واقعيت است. سوال اساسي پژوهش حاضر اين است كه با نقد مباني از پايگاه حكمي اسلامي آيا نظريه‌ها همچنان به شكل اوليه باقي خواهند ماند يا نقد نظريه پيامدهاي نظري و زيبايي‌شناختي خواهد داشت.