نيچه در ايران بيشتر با كتاب «چنين گفت زرتشت» شناخته شده است. كتابي كه بيشتر به‌خاطر نثر زيبا و صناعت ادبي و استعاره‌هايش شهرت دارد تا به‌خاطر جنبه‌هاي فلسفي‌اش. جوليان يانگ كه درس آموخته‌ سنت فلسفه تحليل است،در جستجوي رسيدن به نگاهي جامع از فلسفه هنر نيچه، به بررسي و تحليل تك ‌تك آثار مهم نيچه از نخستين كتابش «زايش تراژدي» تا آخرين آن‌ها «آنك انسان» مي‌پردازد و خواننده را به سفري منطقي به محتواي دروني آثار نيچه فرا مي‌خواند. سفري كه مسيرش از همان آغاز از دنبال كردن استدلال‌هاي فلسفي مطرح شده در كتاب‌هاي نيچه مي‌گذرد و تحت‌تاثير نثر زيباي نيچه قرار نمي‌گيرد. اين كتاب، جداي از اين كه مرجعي است در بحث تخصصي فلسفه هنر، فرصتي است مناسب براي تجربه برخورد اين ديدگاه تحليلي با آثار يكي از محبوب‌ترين فيلسوفان غربي در نزد ايرانيان، فرصتي كه خواننده را در درك بيشتر آثار نيچه و كسب نگاهي انتقادي به او و آثارش ياري مي‌دهد.