دين و هنر پيوندهاي پيچيده و پرتنشي با يکديگر دارند. از يک سو، برخي اديان ريشه‌هايي الهياتي براي آفرينش هنري يافته‌اند و برخي ديگر به دلايل الهياتي هنرها را از خود رانده‌اند. از ديگر سو، مفهوم هنر نيز طي قرون متمادي تحولات تاريخي عميقي را از سر گذرانده است و آن‌چه روزگاري هنر ديني به شمار مي‌آمد رفته‌رفته از حيطه‌ي هنرهاي زيبا به حوزه‌ي هنرهاي کاربردي رانده شد. نويسنده با اشاره به مباحثات متألهان و متفکران درباره‌ي نقش بي‌بديل هنرها در ايمان و ايقان و ايثار ديني به عرضه‌ي ادله‌ي فلسفي براي توضيح تعامل تاريخي اديان و انواع هنرها مي‌پردازد. شرح فلسفي موضوعاتي مانند دلايل حضور نافذ نوا و نوحه و نغمه در اديان، رابطه‌ي متواتر يا متلاطم شرک و شمايل، پيوستگي پايدار ادبيات و عبادت و مباني معنوي معماري معابد و مقابر اين کتاب را به منبعي مفيد براي دين‌پژوهان و هنرپژوهان مبدل مي‌کند.