تعداد معدودي از افراد به شكوهمندي فلاسفه بزرگ، در عشق ناكام بوده‌اند. اگر چه ما خرد و دانش فلاسفه بزرگ را ستايش مي‌كنيم، ولي تاريخ سرشار از شكست‌هاي عشقي مردان و زنان خردمند در هر سني بوده است، از جمله: فردريش نيچه: ((آه، زنان. آنان فراز را از فرازتر مي‌سازند و ژرفا را ژرفاتر)). (طرد شده از سوي زناني كه خواستار ازدواج با آن‌ها بود، حتي زماني كه خواسته‌اش را تكرار و تكرار مي‌كرد). ژان پل سارتر: ((البته كه زنان زشت وجود دارند، ولي من فريباترين‌شان را دوست مي‌دارم)). (معشوقه‌اش را به عنوان دختر خوانده به فرزندي پذيرفت). برتراند راسل: ((ازدواج براي بسياري از زنان شيوه‌اي رايج به منظور گذران زندگي است)). (حداقل وقتي پاي ازدواج به ميان مي‌آمد، متوجه بود كه چهار بار انجام دادن آن، چقدر فريبنده است). هميشه باعث مسرت است كه بدانيد اهميتي ندارد چقدر زندگي عشقي‌تان را تباه كرده‌ايد، چون ديگراني هستند كه بسيار بدتر عمل كرده‌اند. نيل پولاك.