از حدود دو قرن‌و‌نيم پيش تاکنون، از زمان اختراع دستگاه بافندگي مکانيکي، فشن تجارتي کثيف و بي‌پروا بوده که از انسان و کر? زمين بهره‌برداري ‌کرده است تا سودهاي انبوه برداشت کند. برده‌داري، کودکانِ‌ کار و بيگاري در زندان، در زمان‌هاي مختلف، از جمله امروزه، جزو مراحل هميشگي و جدايي‌ناپذير از زنجير? تأمين اين صنعت بوده است. فشن‌شهر را مي‌توان گزارش ميداني دِينا توماس دانست. او مشاهدات و تجربياتش را، هنگام بازديد از کارخانه‌ها، توليدي‌هاي کوچک و صحبت رو در رو با فعالان و کارشناسان صنعت-هنرِ فشن بيان کرده است. او نه‌تنها به بررسي و معرفي چگونگي پايداري در فشن پرداخته است بلکه حتي دربار? پارادوکس‌ها و اختلاف نظرهاي موجود در اين حيطه نيز سخن به ميان آورده. هر فصل به ابعادي از مراحل توليد محصولاتِ حوز? فشن پرداخته که شايد تا قبل از اين کمتر به آن‌ها توجه شده باشد.