موضوع اين فرهنگ دستور زبان فارسي است. دستور زبان در اصطلاح زبان شناسان شامل ساخت واژه و نحو و واج شناسي و معني شناسي مي شود. اما از ديدگاه سنتي تر دستور تنها شامل ساخت واژه و نحو است (نک. روبينز، 1991، ص 771) و ما در اين فرهنگ همين معنا را مد نظر بر واج شناسي، و در موارد بسيار اندکي معني شناسي، را تنها تا حدي آورده ايم که در ساخت واژه و نحو به کار مي آيند.