از نخستين مواجهات ما با «غرب» همواره پرسشي ثابت، در قالب‌هاي گوناگون، ذهن ما را به خود مشغول داشته است: «غرب» چگونه «غرب» شد؟ در اين جا «غرب» به معادلي براي «پيشرفت»، «تمدن»، «عقلانيت»و... بدل مي‌شود و بار سنگيني كه اين مفاهيم در بر دارند كافي است تا هر ذهني را افسون كنند. اما چگونه مي‌توان پاسخي عيني‌تر به اين پرسش فراهم كرد؛ پاسخي كه نه به افسون تقابل‌هاي دوتايي گرفتار شود و نه «غرب» را به بت‌واره‌اي خواستني/دست‌نيافتني بدل سازد؟ كتاب حاضر به اين منظور چشم‌انداز فضايي-زماني وسيعي را بررسي مي‌كند و به نقش عامليت‌هاي غيرغربي مثل مغول‌ها، عثماني‌ها، جوامع حوزه‌ي اقيانوس اطلس و جنوب‌شرق آسيا مي‌پردازد تا بر ساخته شدن «غرب» در سطوح اقتصادي، سياسي، ايدئولوژيك و گفتماني را تبيين كند.